In het rustige dorpje Sleeuwijk, verscholen tussen weilanden en omringd door natuur, ligt de charmante langgevelboerderij waar Karin Kamstra samen met haar echtgenoot Pim al meer dan drie decennia woont. Deze boerderij, gebouwd rond 1870, is niet alleen hun huis, maar ook het decor van een leven vol herinneringen.
Tekst: Harald Kolkman. Fotografie: Henny van Belkom.
Karin groeide op in Limburg, maar na haar opleiding in Nijmegen bracht een baan haar naar Rotterdam, waar ze haar echtgenoot Pim leerde kennen. Hoewel ze aanvankelijk van plan was om dichter bij haar geboortestreek te blijven, leidde hun gezamenlijke werk naar de Randstad en uiteindelijk naar het rustige Sleeuwijk. In 1992, terwijl ze zwanger was van hun tweede dochter, besloten Karin en Pim om zich te vestigen in een Brabantse langgevelboerderij. Deze keuze was niet alleen praktisch vanwege de ligging tussen hun werkplekken, maar ook een droom die uitkwam voor Karin, die van kinds af aan al dol was op paarden. De boerderij bood haar de mogelijkheid om deze passie te verwezenlijken.
Ligging
De landelijke ligging van de boerderij aan de rand van het dorp was ideaal. Niet alleen voor hen, maar ook voor hun drie dochters, die in een veilige en kindvriendelijke omgeving konden opgroeien. De paarden kwamen enkele jaren later, toen hun kinderen drie, vijf en zeven jaar oud waren. De droom van een huis waarin de liefde voor natuur, familie en dieren samenkomt, werd werkelijkheid.
Bij hun intrek in 1993 troffen Karin en Pim een woning aan die in de decennia daarvoor flink was verbouwd. De bovenverdieping was niet meer dan een zolder, bereikbaar via een gammele trap in de voormalige stal. Deze ruimte transformeerden ze in een functionele verdieping met een badkamer en vier slaapkamers. De eenvoudige schetsen van Pim, gemaakt op een blocnote, werden door een aannemer tot leven gebracht.
De eerste grote verbouwing had een grote impact op het gezin, maar liet weinig budget over voor verdere verbeteringen. Toch lieten ze zich niet ontmoedigen. Met eigen handen schilderden ze de oude eikenhouten keukenkastjes en het bruine schrotenplafond in de woonkamer, waardoor het huis een lichtere en meer moderne uitstraling kreeg. In de jaren daarna volgden verdere renovaties, zoals de keuken en een tweede badkamer.
In 2017 was het tijd voor een ingrijpende verbouwing van de begane grond. Met hulp van een interieurdesigner werd de oude plavuizen vloer vervangen door een warme eikenhouten parketvloer. De open haard maakte plaats voor een houtkachel, geïnspireerd door een model dat ze in een woonwinkel hadden gezien. Pim tekende het ontwerp na en wist bij een lokale houthandel een oude Franse balk te bemachtigen, die nu boven de houtkachel prijkt en waarvan het restant werd gebruikt voor wandplanken. De nieuwe indeling, met gelijke hoogten voor de kozijnen en deuren, zorgde voor een harmonieuzer en moderner geheel. Een bronzen beeldje van twee dansers, gekregen van Karins ouders bij de millenniumwisseling, siert een van de vakken naast de houtkachel, een symbool van de vele herinneringen die in dit huis zijn ontstaan.
Verder lezen? Je leest het in Brabeau 1-2024. Deze bestel je hier!