Goed gesprek met Anja Machielse

Ze groeide op in West-Brabant, op een boerderij in Standdaarbuiten. Ze studeerde filosofie en werd hoogleraar. In die rol hield Anja Machielse (67) zich jarenlang bezig met het thema eenzaamheid. Ondanks het feit dat er al anders tegenaan wordt gekeken, is ze er nog lang niet klaar mee. Ze vertelt in Brabeau over haar missie en over haar jeugd.

Het gesprek vindt plaats bij haar thuis, een bescheiden herenhuis aan de rand van het Bredase centrum. In de kamer en suite overheersen boeken en moderne kunst. Alles ademt rust en kalmte. Ook Anja Machielse (67).

‘Waar je vandaan komt, speelt een belangrijke rol in wie je bent. Ik vind het sowieso leuk om te lezen en te vertellen over mijn geboortestreek. Standdaarbuiten is een kerkdorp tussen Fijnaart en Oudenbosch, in West-Brabant. Ik ben opgegroeid op een kleine boerderij. Dat vond ik toen heel normaal. Maar nu begrijp ik het voorrecht van veel ruimte om je heen, van vrijuit kunnen spelen. De boerderij lag buiten het dorp, richting Noordhoek. Het was een langgerekt bouwsel, een woonhuis met veel schuren, langs de dijk. Het was mijn vaders ouderlijk huis. Hij was hier geboren en mijn ouders gingen hier na hun trouwen inwonen. Dat was toen heel normaal. Behalve mijn oma woonden er toen ook nog tantes. Een van hen trouwde later ook weer in en bleef nog een aantal jaren. Er waren dus altijd mensen om me heen. Ik heb dat nooit als druk ervaren. Ik vond het juist heel leuk. We hadden een groot huis met veel groen eromheen, ik was veel buiten. Ik kijk er met veel plezier op terug.’

Vertrouwen

Anja had een stabiele start in het leven, met fijne ouders en drie jongere zussen met wie ze een goede band heeft. ‘Mijn moeder is opgegroeid in een vlassergezin in Noordhoek, een kerkdorp van Klundert. Ze had op de naaischool gezeten en werkte als dienstbode bij een notaris en later bij een huisarts. Vader deed de landbouwschool en nam, toen zijn vader veel te jong overleed, de boerderij over. Een bescheiden boerenbedrijf met koeien, varkens, kippen en tarwe en suikerbieten. Mijn ouders waren heel verschillend, maar stimuleerden allebei dat we doorleerden.