Ze is geboren in Goirle en groeide op Tilburg als vijfde kind van acht bij een alleenstaande moeder. Cabaretier en schrijver Karin Bruers (62) ontdekte nog niet zo lang geleden waarom ze zo anders is dan de rest van het gezin.
Tekst: Manon Wigny / Portret Karin: Karin Bruers.
Karin: ‘Mijn vader ken ik niet. Mijn moeder heeft ons – ik ben de vijfde van acht kinderen – in haar eentje grootgebracht. In de Reit, in de Westertorenlaan, en later in Tilburg-Noord. We zijn allemaal goed terechtgekomen. Ons moeder ging scheiden vóór de echtscheidingswet van 1969. Dan kon het alleen als je de schuld op je nam. Ik denk dat de relatie zo verstikkend was, dat ze dacht: alles beter dan met hem.
Nadat mijn moeder overleed in 2015 deed ik een DNA-test. Ik zag er anders uit en er hing altijd zo’n sfeertje omheen… Ik bleek inderdaad een andere vader te hebben. Ik ben deels Russisch-Baltisch, deels Siciliaans, Asjkenazisch Joods en zelfs een stukje Aziatisch. Dus nu snap ik waarom ik ben zoals ik ben. Zo’n mix, dat is gewoon een bom!
Tja, mijn moeder. Ze was een keurig mens. Maar weet je: ze was zo ontzettend mooi. Ze moest vaak op school komen voor ons. Nou, dat was gewoon omdat een leraar met haar wilde flirten. Ze had ze voor het uitzoeken. En haar man was een ploert. Dus ik snap het ergens wel.
We sliepen met z’n zessen op zolder, in drie stapelbedden. Op zaterdagochtend maakten we daar met dekens caravans van. We speelden ook schooltje. Mijn zus was dan de schooltandarts en die trok onze melktandjes eruit. Of ze loszaten of niet. En ze vaccineerde ons ook wel eens met naalden uit moeders naaidoos. Op die manier werd er ook weleens gespeeld, nou ja, gespeeld. Maar goed. Ik ben iemand die vooruitkijkt, hè.
Verder lezen? Je leest het in Brabeau 4-2024. Deze bestel je hier!